Vrij laat (half juli) moest men nog aan de wagen beginnen. De wielen van Opa's "stortkoare" werden gebruikt voor het kanon en Gerrit Bonzo Gebbink is maar liefst 2 maanden druk geweest met het uitzagen van de letters omdat zijn collegabouwers zo vriendelijk waren geweest de decoupeerzaag te voorzien van het botste zaagje dat ze maar konden vinden.
Zowel de opzet als de bouw van de wagen waren vrij simpel zodat hierover niet veel bijzonders te melden is. Tijdens de plakdag werd er door Ruud “Spekkie” Spekschoor en Annie Abbink een bord vervaardigd met de, voor menig DVK-lid toepasselijke tekst : "Als we zin aan werken hebben gaan we rustig in een hoekje zitten wachten tot het over is".
De kermis die volgde was weer nat en gezellig. De munten werden dit jaar verzameld in een emmer die gedurende de gehele kermis niet leeg is geweest. Wil Bresse, één der trouwe plakkers van de DVK werd nog even geleerd hoe hij een wheelie moest maken met de rolstoel waarin hij was beland na een operatie. Omdat Wil toch al in de ziektewet zat werd er hardhandig met hem omgesprongen en duurde het ook niet lang of hij lag in zijn rolstoel op de rug in de tent. Al zijn verwoede pogingen om overeind te komen waren vergeefs en dus moest hij 15 minuten naar het dak van de tent kijken alvorens één der DVK-leden hem weer in de normale positie terugbracht.
Na de kermis werd de wagen verkocht aan een wagenbouwgroep uit Vragender voor het enorme bedrag van F 200,00. Zij vervingen het kanon door een molen zodat Opa's wielen weer onder de stortkoare konden worden bevestigd. Er moesten nog wel twee vrijwilligers aangewezen worden om de wielen van een nieuwe laag menie te voorzien. Normaal gesproken zou dit geen probleem geweest zijn maar de kleur was helaas oranje. Nebs en Jabla klaarden mokkend de klus.
In tegenstelling tot het nogal dure eindfeest van 1988 werd er dit jaar een eindfeest gegeven op 26 september waarbij een financiële bijdrage werd gevraagd van de symphatisanten en leden van de DVK. Het feest werd opnieuw gehouden bij De Lange Gang en was zo gezellig dat mensen spontaan elkaar van de broekspijpen ontdeden.
Menig bloemencommissie-lid zal de evaluatievergadering van 1989 nog vers in het geheugen liggen. De technische commissie van de DVK verscheen namelijk zeer laat op de vergadering en uitgedost met een ludieke verlichte vlinderstrik. Even heerste er een doodse stilte bij zalencentrum Meijer maar al gauw werd de vergadering hervat en de nazit duurde maar liefst tot bijna 02.00 uur waarop Arno Meijer de bloemencommissie en de DVK-ers vriendelijk verzocht de zaal te verlaten omdat er de volgende dag nog een huwelijksfeest gegeven moest worden.
