De, al dan niet gewaardeerde,
kunst- werken die Groenlo rijk is.
In een tent van de Familie Arink in het weiland achter Tuincentrum Kramer & Molenveld
Om meer mensen te betrekken bij het opzetten van de tent, werd besloten om deze werkzaamheden te besluiten met een "pannenmöltje". Het gewenste effect werd daarmee echter niet bereikt en de werkzaamheden bleven opnieuw voor dezelfde groep leden. Maar de gezelligheid was er niet minder om.
Tijdens de bouw van de wagen ontstond er spontaan een tweedeling binnen de groep, een lasgroep en een timmergroep waarvan de voorzitters, naarmate de tijd vorderde, steeds verder uit elkaar groeiden. De lasgroep had de werkzaamheden, die voornamelijk het onderstel betroffen, vrij snel klaar en vertikten het vervolgens om de timmergroep te assisteren en zijn daarom een B-wagen gaan bouwen.
De B-wagen werd gemaakt van een kabouter en een WC-pot en kreeg de toepasselijke titel : K-bouter en was uiteindelijk goed voor een zesde plaats.
Omdat de wagen dit jaar voornamelijk uit timmerwerk bestond, waarmee vele bouwers wel uit de voeten konden, en de B-wagen ook niet alles voorstelde bleef er nog tijd over voor een ludieke actie van de DVK. Tijdens het "napraten" s'avonds na de bouw, deden verhalen de ronde over de eerste jaren van de wagenbouw en met name over het bier halen met behulp van de tafel. Al snel was men het met elkaar eens ; oude tijden moesten herleven.
Er werd besloten om voor de tent een eigen DVK-stamtafel te maken. De eisen die werden gesteld: Er moesten natuurlijk veel bierglazen op passen die niet om konden vallen, er moesten wielen onder zitten voor transport, het moest voor iedereen duidelijk zijn dat de tafel van de DVK was en de tafel moest eenvoudig terug te vinden zijn in een volle tent.
De tafel werd dus voorzien van gaten waarin glazen pasten en een grote knobbelpin voor de herkenbaarheid. Verder was de tafel voorzien van een antenne met daaraan een vlaggetje die ver boven de menigte in de tent uitstak. Later werden aan deze antenne de souveniers uit de schiettent bevestigd.
Al met al was het weer een jaar waarin de doelstelling van de DVK-wagenbouw weer duidelijk was bereikt en dat verscheen dan ook in de krant : "We willen geen prijs, alleen 'n hoop plezier".
Jan Blankenborg bestuurde de trekker tijdens het corso van 1997 waarin/waardoor de DVK-wagen een zesde plaats behaalde.
